Eens, als een jongen van vijftien, bevond ik mij aan de rand van een plas in een roeiboot, in een natuurgebied in het midden van het land. Het was hoogzomer en de zon brandde fel. Ik was één van de leden van een natuurvereniging die op pad was gegaan om vogels te bespieden. Ik bleef daar om op de roeiboten te letten en droomde van vogels. Een meisje van mijn leeftijd klom, na het zwemmen, aan boord en stond druipend voor me. In die tijd waren badpakken gemaakt van de stof waar men nu nog steeds T-shirts van maakt. Zij was praktisch naakt. Ze was zó mooi, zoiets moois had ik nog nooit gezien.

Die indruk van schoonheid raakte me frontaal als een klap met een baseballbat en heeft me niet meer losgelaten. Sindsdien doe ik wanhopige pogingen dat moment terug te krijgen in beelden, zodat het me nooit meer kan ontsnappen.